Alper Cesur
Tanım
Biyolog J.B.S. Haldane, bir genin değiştirilmesi için gerçekleşmesi gereken seçici ölümün olduğunu söylüyor ve bunu seçim maliyeti olarak ifade ediyor.
Doğal seçilimin yoğunluğu ne kadar yüksekse, seçici ölüm oranı (veya kısırlık) o kadar yüksek olmalıdır. Popülasyonlar çok sayıda seçici ölüme süresiz olarak tolere edemezler. Seçenekler çok katıysa, popülasyonun soyu tükenecektir.
Seçim maliyeti, evrimin hızını sınırlar.
Popülasyonun, sırasıyla uygunluk 1 ve (1s) ve frekansları p ve q (= 1p) olan iki A ve A’ aleline sahip olduğunu varsayalım. Herhangi bir nesilde, s q A’ taşıyıcıları üreme olmadan ölür ve (1’ler) A taşıyıcıları olarak hayatta kalır. Popülasyonun kare kısmı, lokus seçimi nedeniyle üreme olmadan ölür.
Bu, yaşayan nüfusun yüzdesini ölülerin yüzdesine açıklayabilir. sq ölür ve p + q (1s) = 1sq hayatta kalır. Bir nesil için oran sq / (1sq). A’ gidene kadar oran her nesil için aynıdır. Seçim nesilden nesile ilerledikçe, giderek daha fazla seçici ölüm birikir.
Şimdi doğal seçilimin toplam maliyetini şu şekilde tanımlayabiliriz:
C = S [kare/(1 kare)]
(Toplam, A neslini değiştirmek için gereken tüm nesillerdir.)
Popülasyonun kendi kendini idame ettirebilmesi için, hayatta kalan bireylerin üremeden önce ölen bireyleri desteklemek için ek yavrular doğurması gerekir. Bu nedenle, doğal seçilimin olası maliyetlerinin bir üst sınırı vardır. Oran 0,999/0,001 ise, hayatta kalan her birinin hayatta kalan 1000 yavru bırakması gerekir ki bu çok daha zordur.
Haldane tarafından önerilen diploid popülasyonun üst sınırı, her 300 nesilde bir gen değişimiydi. Haldane’in seçiminin maliyeti, moleküler evrim hızının doğal seçilimle açıklanamayacak kadar hızlı olduğunu savunmak için kullanılmıştır.
Genetikçi Linda Partridge, seçilim maliyetini tanımlar.
Kaynak: https://www.blackwellpublishing.com/ridley/a-z/Cost_of_natural_selection.asp
Görsel Kaynak: https://www.blackwellpublishing.com/ridley/images/haldane.jpg
Editör: Selin Su GÜNDÜZ