Schwartz-Jampel Sendromu

İçindekiler

Tanım

Schwartz-Jampel sendromu kalıcı kas sertliği (miyotoni) ve kondrodisplazi olarak da bilinen kas anormalliklerinden kaynaklı meydana gelen nadir bir durumdur. Bu sendromun belirtileri ve semptomları doğum gerçekleştikten bir süre sonra, genellikle de erken çocukluk döneminde ortaya çıkmaktadır. Öncelikle kas sertliği veya kondrodisplazi görülebilmektedir. Kas ve kemik anormallikleri çocukluk döneminde kötüleşmeye başlar, ancak bu hastalığa sahip insanlar normal bir ömre sahiptirler. Schwartz-Jampel sendromunun spesifik olarak özellikleri çok çeşitlidir.

Miyotoni, vücutta hareket için kullanılan kasların (iskelet kasları) sürekli gerilmesini (kasılması) sağlayan bir durumdur. Bu durum sürekli olan kas kasılması, yeme, oturma, yürüme ve diğer hareketlere olumsuz etkide bulunan sertliğe neden olmaktadır. Yüzündeki kasların sürekli kasılması, dar olan göz açıklıkları (blefarofimoz) ve büzülmüş dudaklarla sabit ‘maske benzeri’ bir yüz ifadesine yol açtığı görülmektedir. Bu yüz görünümü Schwartz-Jampel sendromuna özgü olan bir durumdur. Bu rahatsızlığa sahip kişilerde miyop, anormal göz kırpma veya göz kapaklarında oluşabilecek spazmlar (blefarospazm) görülebilmektedir. Kondrodisplazı, özellikle kol ve bacaklardaki uzun kemikler ve kalça kemikleri başta olmak üzere iskeletin gelişimini etkilemektedir. Etkilenen kişilerdeki bu kemikler kısadır ve uç kısımları alışılmadık derecede geniştir. Bundan kaynaklı bu rahatsızlığa sahip kişilerin boyları kısadır. Ayrıca uzun kemikler de anormal bir şekilde kavisli (eğik) olabilmektedir. Schwartz-Jampel sendromuyla ile ilişkili diğer kemik anormallikleri arasında çıkıntılı bir göğüs (pectus carinatum), omurgada oluşan anormal eğrilik, omurgada oluşan düzleşmiş kemikler (platispondi) ve hareketi daha da kısıtlayan kontraktür adı verilen eklem anormallikleri bulunmaktadır.

Araştırmacılar en başta iki tip Schwartz-Jampel sendormu tanımlamışlardır. Tip 1 yukarıda açıklanan belirti ve semptomlara sahipken, tip 2 ise daha ciddi kemik anormalliklerine ve diğer sağlık sorunlarına sahiptir. Tip 2’ye sahip olan insanların yaşamı erken bebeklik döneminde tehlikeye girmektedir. Araştırmacılar o zamandan beri, Schwartz-Jampel sendromu tip 2 olduğunu düşündükleri durumun aslında farklı bir gendeki mutasyonların neden olduğu başka bir bozukluğun, Stüve-Wiedemann sendromunun bir parçası olduğunu keşfettiler. Bunların sonucunda araştırmacılar Schwartz-Jampel sendromu tip 2 tanımının kullanılmamasını tavsiye etmişlerdir.

Sıklık

Schwartz-Jampel sendromu çok nadir görülen bir durum gibi görülmektedir. Tıbbi literatürde toplam 150 vaka tespit edilmiştir.

Nedenler

Schwartz-Jampel sendromuna HSPG2 genindeki mutasyonlar neden olmaktadır. Bu gen, perlekan olarak bilinen proteinin üretilmesi için talimatlar sağlar. Bu protein, hücreler arasındaki boşluklarda oluşan proteinlerin ve diğer moleküllerin kafesi olarak tanımlanan hücre dışı matriste bulunmaktadır. Spesifik olarak ele alırsak, hücreleri ayıran ve destekleyen ince tabakalı yapı olan bazal membran adı verilen hücre dışı matrisinde bulunmaktadır. Perlekan proteini erken gelişim esnasında iskeletin çoğunu oluşturan sert, esnek bir doku olan kıkırdakta bulunmaktadır. Burun ve dış kulakta bulunan, kemiklerin uçlarını örtmeye ve korumaya devam eden kıkırdak haricinde çoğu kıkırdak daha sonrasında kemiğe dönüşmektedir. Perlekan proteini, hücrenin sinyalizasyonu, bazal membranların ve kıkırdağın normal bakımı gibi birçok fonksiyona sahiptir. Ayrıca, perlekan proteini sinir hücrelerinin uçları ile kas hücrelerinin kas kasılmasını tetiklemek için sinyallerin iletildiği kas hücreleri arasındaki alan olan nöromüsküler kavşakta da kritik bir rol oynamaktadır. Schwartz-Jampel sendromuna neden olan mutasyonlar, üretilen perlekan miktarını azaltır veya sadece bir kısmının işlevsel olan perlekan versiyonuna yol açmaktadır. Nöromüsküler kavşakta azalmış olan fonksiyonel perlekan, kasların ne zaman kasılması ve ne zaman gevşemesi gerektiğini bildiren diğer moleküllerin dengesini tahminen değiştirmektedir. Sonuç olarak, kas kasılması sürekli olarak tetiklenir ve miyotoniye yol açar.

Kalıtım Modeli

Bu hastalık, otozomal çekinik bir modelde aktarılır; her hücredeki genin her iki kopyası da mutasyona uğrar. Otozomal çekinik hastalığa sahip olan bir bireyin ebeveynlerinin her biri mutasyona uğramış genin bir kopyasını taşımaktadır, ancak tipik olarak durumun belirtilerini ve semptomlarını göstermeyebilirler.