Amerikan Kurbağası Nedir?

Tanım

Amerikan kurbağasının üç alt türü vardır:

• Nadir Hudson Körfezi Kurbağası
• Doğu Amerika Kurbağası
• Cüce Amerikan Kurbağası

Bu kara kurbağaları, kısa bacaklı şişman gövdeleri ile birlikte göze çarpan siğiller ile karakterizedir. Bu kara kurbağalarının üzerindeki siğil derisinin, bu kara kurbağalarının yırtıcılarından korunmasına yardımcı olan zehirli süt sıvısı içerdiği bilinmektedir.

Amerikan Kurbağası ve Fowler Kurbağası Karşılaştırması

Amerikan kurbağası ile Fowler kurbağası arasında ayrım yapmak için, bu kurbağaların arkasındaki büyük koyu lekelerin her birinde bulunan tümseklerin sayısı sayılabilir.

Fowler karakurbağalarında leke başına yaklaşık üç veya dört yumru bulunurken, Amerikan kara kurbağalarında yalnızca bir veya iki yumru bulunur. Bunun dışında bir diğer fark, Fowler kara kurbağasının karnının beyaz, bir Amerikan kurbağasının karnının siyah benekli beyaz olmasıdır.

Amerikan Kurbağası İle İlgili 5 İnanılmaz Gerçek!

• Dişi kurbağa, bir hafta içinde yumurtadan çıkabilen 20.000’e kadar yumurta bırakabilir.
• Çoğu Amerikan kurbağası sadece hafif derecede zehirlidir.
• Kurbağa yavruları, 40 ila 70 gün boyunca geliştikten sonra yetişkinlere dönüşür.
• Kurbağalar, yumurtalarını siyah boncuk şeritlerine benzeyen uzun paralel şeritler halinde su kenarlarına yakın çimenlere veya yapraklara bağlar.
• Ölü oynamak, kurbağaların avcılar tarafından öldürülmekten kurtulmasının etkili bir yoludur.
• Amerikan kurbağası özellikle tehlikeden kaçmakta ustadır.

Bilimsel İsim

Amerikan kara kurbağaları bilimsel adı Anaxyrus americanus‘tur. Krallığın adı Animalia ve Phylum’un adı Chordata’dır. Sınıf Amfibi ve sıra Anura’dır. Aileye Bufonidae denir ve cins Anaxyrus‘tur. Türün adı A. americanus.

“Americanus” adı dünyada bu kara kurbağalarının bulunduğu bölgeyi ifade ederken, “anaxyrus” bir kral veya şefi temsil eden Yunanca bir kelimedir.

Görünüm

Amerikan kurbağaları, bu amfibi türünün diğer birçok varyasyonu gibi kısa bacaklara ve sağlam gövdelere sahiptir. Bununla birlikte, bu özel yaratığın ilginç gerçeklerinden biri, son derece zehirli olan sütlü bir sıvı üreten siğillere sahip olmalarıdır. Genellikle kırmızı veya sarı siğiller, kara kurbağalarının kalın derisini süsleyerek onları avlayan yırtıcılardan korumak için birçok uyarlamadan biri olarak hizmet eder.

Bu siğiller ile herhangi bir temastan uzak duran herkes için güvendesiniz! Bununla birlikte, göze fışkırtılması veya yutulması halinde inanılmaz derecede zararlıdır (yine de ikincisinin bir insandan ziyade bir avcının veya meraklı bir evcil hayvanın kaderi olması daha olasıdır). Zehri yutmak, avcıyı inanılmaz derecede hasta eder. Bu özellik, Amerikan kara kurbağasının üç farklı türü arasında paylaşılır: Hudson Körfezi kurbağası, Doğu Amerika kurbağası ve Cüce Amerikan kurbağası.

Çoğu zaman, Amerikan kara kurbağalarının derisi kahverengidir, ancak işaretlerinde bazı farklılıklar vardır. Bazı kara kurbağaları, bu sert cilt boyunca sarı bir renk tonu kadar açık veya siyah kadar koyu olabilen açık zeytin veya gri lekeler gösterebilir. Renklendirme, ortamın nemi ve sıcaklığı değiştikçe değişebilir, ancak stres de bir faktör olabilir.

Amerikan kurbağalarının her bir ön ayak üzerinde bulunan dört parmağı ve arka ayakları boyunca beş parmak bulunur, ancak her takım dokuma ile bağlantılıdır. Bu kurbağaların öğrencileri oval şekillidir ve altın bir çerçeve ile siyahtır. Erkeklerin genellikle siyah veya kahverengi olan koyu renkli boğazları vardır, ancak dişiler çok daha açık renklidir ve bunun yerine beyaz bir boğaza sahiptir. Dişiler ayrıca erkek meslektaşlarından daha büyük olma eğilimindedir.

Kurbağa gövdesinin boyutu 50 ila 100 mm arasında değişebilir, ancak çoğu yaklaşık 75 mm’dir. Sırtlarında her biri sadece bir ila iki siğil içeren koyu renkli noktalar ile diğer kurbağa türlerinden ayırt edilebilirler. Siyah noktalar da bazen beyaz veya sarı bir işaretle belirtilir. Bazı Amerikan kara kurbağası türleri de kafalarının üstünde kalıcı bir çıkıntıya sahip olma eğilimindedir.

Davranış

Amerikan kara kurbağaları, hava nemli ve sıcak olduğunda en aktif olmayı tercih eden gecedir. Bu kara kurbağaları yalnızdır ve sadece ilkbaharın sonlarında ve yaz aylarının başlarında gerçekleşen üreme havuzlarında bir araya gelirler. Amerikan kara kurbağalarının gündüzleri kayaların veya kütüklerin altında saklandıkları bilinmektedir. Ayrıca toprağı ve ölü yaprakları da kazarlar. Kışları, yazlık evlerine geri dönerler veya kış uykusuna yatacak yeni yerler bulurlar.

Amerikan kurbağalarının çok dikkat çekici çağrıları var. Her biri 4 ila 20 saniye süren uzun, titrek sesler çıkarırlar. Erkekler bu sesleri dişi kurbağaları üremek için çekmek için kullanırlar. Çiftleşme mevsimi boyunca, bu çağrılar daha yüksek, sürekli ve daha çılgın hale gelir. Bu çağrılar yapıldığında erkek kurbağaların boğazları balon gibi şişiyor. Ancak, Amerikan kurbağalarının iletişim kurmasının tek yolu bu değil. Bazıları ayrıca iletişim kurmak için vücut duruşlarını, kimyasal ipuçlarını ve dokunmayı kullanır.

Habitat

Erken gelişim için, Amerikan kara kurbağalarının erken gelişimleri için yarı kalıcı bir havuza veya gölete ihtiyacı vardır. Sadece bu değil, aynı zamanda onlar için örtü ve avlanma alanı görevi gören yoğun bitki örtüsüne de ihtiyaçları var. Bu koşullar yerine getirilirse, Amerikan kara kurbağaları neredeyse her yerde bulunabilir – ormanlardan arka bahçelere kadar. Amerikan kara kurbağaları, habitat adaptasyonları ile bilinir.

Amerikan kara kurbağalarını tarım alanlarında olduğu kadar bahçelerde de tespit etmek kolaydır. Genellikle sundurmaların altında veya düz taşların ve tahta kaldırımların altında bir siper aradıklarında genellikle gündüz saatlerinde fark edilebilirler. Kış geldiğinde yazlık evlerine geri döndükleri bilinmektedir. Bu süre zarfında başka bir yerde kış uykusuna yatmayı da seçebilirler.

Diyet ve Beslenme

Yetişkin Amerikan kara kurbağaları etoburdur. Bununla birlikte, kurbağa kurbağa yavruları otçuldur ve diyetleri genellikle su bitki örtüsü ve alglerden oluşur. Yetişkinler çok çeşitli böcekleri ve diğer omurgasızları yerler. Genellikle sümüklü böcekler, böcekler, salyangozlar ve solucanlar ile beslenirler. Etraflarındaki mevcut besinlerle çalışarak diyet adaptasyonları ile de tanınırlar.

Amerikan kara kurbağaları avın kendilerine gelmesini beklemezler ve dillerini dışarı çıkarıp avın üzerine atlayıp onu yakalayabilirler. Bu kara kurbağaları, daha büyük yiyecek parçalarını yemek zorunda kaldıklarında ön bacaklarını kullanırlar. Yiyeceklerini tutar ve ağızlarına iterler. Raporlar, bir Amerikan kurbağasının her gün 1000’e kadar böcek yiyebileceğini gösteriyor. Bu kurbağalar su içmezler, ancak suyu derileri yoluyla emerek emebilirler.

Avcılar ve Tehdit

Bu kurbağaların en büyük yırtıcısı yılandır. Doğu domuzu yılanları, özellikle kurbağalar açısından zengin bir diyetin tadını çıkarır. Hatta bazı yılanların bu kara kurbağalarının zehirli bezlerine karşı bağışıklığı vardır, bu da onları şımartmayı daha da kolaylaştırır. Kurbağalar, ürettikleri zehirli sıvıya karşı bağışıklığı olan yırtıcı hayvanlarla karşılaştıklarında, avcı için daha az çekici bir yemek yapmak için kendi üzerlerine idrar yaparlar. Ayrıca vücudunu hava ile şişirerek yılanın yutmasını zorlaştırabilir.

Üreme ve Yaşam Döngüsü

Bu kurbağaların üreme mevsimi, ılıman bahar mevsiminin solmaya başladığı Mart veya Nisan aylarında gerçekleşir. Yaz mevsiminin zirvesinden önce bitecek olsa da bazen Temmuz ayına kadar uzayabilir. Kurbağaların üreme kapasiteleri genellikle sıcak havalar ve daha uzun günler tarafından tetiklenir, ancak hayatta kalmak için yapabilecekleri birçok uyarlama vardır.

Erkek kurbağalar çiftleşme noktalarına dişilerden daha erken ulaşma eğilimindedir. Çiftleşme seansları sığ sulak alanlarda, göllerde, yavaş akan akarsularda ve göletlerde gerçekleşir.

Erkekler önce çiftleşmek için uygun bir alan belirler ve bölgelerini işaretler, kısa bir süre sonra dişileri ararlar. Dişiler, çağrılarının ve üreme bölgelerinin değerlendirilmesinden sonra erkek üreme eşlerini seçer.

Erkek kurbağaların ön ayaklarının ilk iki parmaklarında koyu renkli boynuzlu pedler olduğu bilinmektedir. Bu, dişi kara kurbağalarının karnının etrafındaki ön uzuvlarını kapatmalarına yardımcı olur. Bir dişi yeterince yaklaştıktan sonra, yakındaki herhangi bir erkek kurbağa onunla çiftleşmeye çalışır. Erkek dişi kurbağaya tutunurken dişi yumurtlamak için uygun bir yere hareket eder.

Dişi yumurta bırakırken, erkek onları döllemek için sperm bırakır. Çiftleşme seansından sonra dişiler, yumurtaları uzun ve spiral jöle tüplerinde suya bırakırlar. 4.000 ila 8.000 yumurta herhangi bir yerde iki sıra halinde serilir. Yumurtaların yüksek sıcaklıklarda çoğaldığı bilinmektedir. Bundan sonra, bebek kurbağalar doğar.

Kurbağa yumurtalarının genellikle yaklaşık 3 ila 12 gün içinde yumurtadan çıktığı bilinmektedir. Bebek karakurbağaları veya karakurbağası iribaşları genellikle 40 ila 70 gün boyunca gelişir, iribaşlar nihayet yetişkinlere dönüşmeden önce. Dönüşüm genellikle Haziran’dan Ağustos’a kadar gerçekleşir, ancak yere göre değişir. Kurbağaların yaklaşık iki ila üç yaşlarında cinsel olgunluğa eriştikleri bilinmektedir.

Kurbağa yavrularının vahşi doğadaki ömrü, çoğu bir veya iki yıldan fazla yaşayamayacağı için sınırlı olabilir. Seçtikleri ortamda doğru koruma ile bazıları 10 yaşın üzerinde yaşayabilir.

Popülasyon

Bu kara kurbağalarının kesin popülasyonu bilinmemekle birlikte, özel koruma statüsüne sahip olmadıklarına inanılmaktadır. Nüfusları, gençlerin ne kadar iyi hayatta kaldığına bağlı olarak büyük ölçüde dalgalanma eğilimindedir. En az ilgili kategoriye girerler ve çoğu ortamda ve aralıklarının çoğunda gelişmeye devam ederler.

Kaynak: https://a-z-animals.com/animals/american-toad/

Görsel Kaynak: https://tr.lybadvice.com/guide-caring-american-green-tree-frogs

Editör: Meryem GÖKOĞLU