Spastik parapleji tip 49

İçindekiler

Tanım

Spastik Parapleji Tip 49, kalıtsal spastik paraplejile olarak bilinen bir grup genetik bozukluğun bir parçasıdır. Bu hastalık ilerleyici kas sertliği (spastisite) ve alt ekstremitelerde felç gelişimi (parapleji) ile ilişkilendirilen bir genetik bozukluktur. Kalıtsal spastik paraplejiler iki tipe ayrılır; saf ve karmaşık. Saf tür sadece alt uzuvlar ile ilgili, ancak karmaşık tip ayrıca üst uzuvları (daha az derecede) ve sinir sistemiyle ilgili diğer sorunları da içerir. Spastik Parapleji Tip 49, karmaşık kalıtsal spastik parapleji tipindedir.

Spastik Parapleji Tip 49 genellikle bebeklikte başlayan zayıf kas tonusu (hipotoni) ile başlar. Çocukluk boyunca, spastik ve parapleji gün geçtikçe kötüleşir ve sık gerçekleşen düşüşlere neden olur. Daha fazlası, etkilenen bireylerde orta ile şiddetli zihinsel engellere ve kısa boy dahil olmak üzere zihinsel engellilik ve ayırt edici fiziksel özelliklere sebep olur. Bu özellikler; tombulluk, alışılmadık derecede küçük bir kafa boyutu (mikrosefali), geniş ve kısa bir kafatası (brakisefali), kısa ve geniş bir boyun ve kaba yüz hatları olarak tanımlanmıştır. Bu hastalığa sahip bazı kişilerde nöbet görülür.

İstemsiz gerçekleşen vücut fonksiyonları kalp atımı, nefes alma ve sindirim gibi otonom sinir hücre problemleri Spastik Parapleji Tip 49’un çeşitli özelliklerine sebebiyet verir. Etkilenen bireyler bebeklik döneminden başlayarak hayatları boyunca beslenmede güçlük çekerler. Mide asitlerinin yemek borusuna (gastroözofageal reflü veya GÖR olarak adlandırılır) geri akışı nedeniyle kusmalar gerçekleşir. GÖR ayrıca aspirasyon pnömonosi olarak adlandırılan hayatı tehdit eden tekrarlayan bakteriyel akciğer enfeksiyonlarına neden olur. Daha fazlası, bu bozukluğa sahip kişiler nefes alışverişinde zorluk çekerler. Başlangıçta uyurken ama ileride uyanıkken de gerçekleşen ve apne olarak adlandırılan nefes alışında duraklamalara neden olur. Ayrıca, kan basıncı, nabız sayısı ve vücut sıcaklığı da düzensizdir.

Spastik Parapleji Tip 49 bozukluğuna sahip kişilerde, hipotoni ve anormal solunum şiddetli şekilde görülür ve hayati tehlikelere sebep olabilir. Erken yetişkinlik de bazı hastalar nefes alabilmeleri için makineye ihtiyaç duyar. Spastik Parapleji Tip 49’un diğer belirti ve semptomları, ağrı, sıcaklık ve beyne dokunma gibi duyumlar hakkında bilgi ileten duyusal nöronlarla ilgili sorunları yansıtır. Etkilenen bireylerde anormal veya olmayan refleksler (arefleksi) görülür.

Spastik Parapleji Tip 49’da ortaya çıkan sinir sistemi anormallikleri sebebiyle, bozukluğun otonomik ve duyusal nöronları etkileyen bir bozukluk grubu olan kalıtsal duyusal ve otonom nöropati olarak sınıflandırılması tavsiye edilmiştir.

Sıklık

Spastik Parapleji Tip 49 oldukça nadir rastlanan bir bozukluktur. Aralığı bilinmemektedir.

Nedenler

Spastik Parapleji Tip 49, TECPR2 geninde gerçekleşen mutasyonlardan kaynaklanır. Bu protein yıpranmış hücre parçalarının parçalanıp geri dönüşümünü sağlayan otofaji olarak adlandırılan hücresel süreçte önemli rol oynar. Otofaji sırasında, ihtiyaç duyulmayan parçalar otofagozom olarak adlandırılan bölgede izole edilir ve onları yıkıma uğratan hücre yapılarına taşınır. Bu proteinlerin otofagozom oluşumunda önemli rol oynadıkları düşünülüyor.

Spastik Parapleji Tip 49 oluşumuna neden olan TECPR2 gen mutasyonlarının sonucu olarak muhtemelen eksik veya anormal TECPR2 proteini oluşur. Proteinin değişime uğraması ve kaybolması otofajiye zarar vererek gerek olmayan maddeleri temizlemede verimliliğini düşürdüğü düşünülmektedir. Araştırmacılar, nöronların bozulan otofajiye karşı özellikle savunmasız olabileceğini düşünüyorlar çünkü atık maddeleri yıkım için uzantıları boyunca taşımak oldukça zor. Atık maddeler nöronlarda birikebilir ve nörona zarar verebilir. Otonomik ve duyusal nöronların ve hareketi kontrol eden nöronların (motor nöronlar) hasar görmesi spastik parapleji tip 49’un belirti ve semptomlarına neden olur.

Kalıtım Modeli

Bu durum, otozomal resesif bir modelde kalıtılır; bu, her hücredeki genin her iki kopyasının da mutasyona sahip olması gerektiği anlamına gelir. Otozomal resesif bir duruma sahip bir kişinin ebeveynlerin her ikisi de mutasyona uğramış genin bir kopyasını taşır ancak durumun belirti ve semptomlarını göstermezler.